Σε ολόκληρη την περιοχή του Ακρωτηρίου έχουν ανευρεθεί αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία της Ελληνιστικής, Ρωμαϊκής, Βυζαντινής και Παλαιοχριστιανικής περιόδου κάτι που αποδεικνύει την κατοίκηση της περιοχής διαμέσου των αιώνων. Μάλιστα ,σύμφωνα με πληθώρα ευρημάτων που ήλθαν στο φως στην τοποθεσία Αετόκρεμμος, η κατοίκηση της περιοχής ξεκινά ήδη από την προνεολιθική περίοδο. Με τα συγκεκριμένα δεδομένα φαίνεται πως το Ακρωτήρι αποτέλεσε την πρώτη περιοχή στην Κύπρο που κατοικήθηκε από ανθρώπους.
Ένα από τα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής αποτελεί και ένα λαξευτό σπήλαιο, το οποίο βρίσκεται νότια της κοινότητας. Το σπήλαιο ανάγεται στη Ρωμαϊκή περίοδο (59 π.Χ. – μέσα 4ου αι. μ.Χ. ). Είναι μακρόστενο, με δύο ανοίγματα ένα πάνω από την είσοδο και ακόμη ένα δίπλα από αυτήν. Σκοπός των ανοιγμάτων ήταν για να μπορεί να περνά το φυσικό φως μέσα σε αυτό. Παρόλο που η είσοδος του σπηλαίου είναι ιδιαίτερα στενή, ώστε να πρέπει να σκύψει κάποιος για να περάσει, εντούτοις το εσωτερικό του είναι αρκετά ευρύχωρο για να σταθεί όρθιος.
Ενώ τα περισσότερα σπήλαια της συγκεκριμένης περιόδου χρησιμοποιούνταν κατά κύριο λόγο ως χώροι λατρείας και τάφων, το συγκεκριμένο σπήλαιο φαίνεται να είχε πιο χρηστικό ρόλο. Συγκεκριμένα συνέβαλε στην προστασία των κατοίκων, αλλά και των ζώων από τα καιρικά φαινόμενα, όπως τη βροχή, τον αέρα κ.α. Αυτή η περιστασιακή χρήση των βράχων ως καταφύγια θα συνεχιστεί μέχρι και τα νεότερα χρόνια, κυρίως από τους βοσκούς.
