Στην έξοδο του Παραλιμνίου προς τον Πρωταρά, στον Προσφυγικό Συνοικισμό Παραλιμνίου βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Αγίας Βαρβάρας. Η συνεχής αύξηση του πληθυσμού της περιοχής έθεσε ως επιτακτική ανάγκη το κτίσιμο ακόμη ενός ναού, που θα κάλυπτε τις θρησκευτικές ανάγκες των πιστών. Ενώ λοιπόν ξεκίνησε σαν προσφυγικός ναός για εξυπηρέτηση του παρακείμενου προσφυγικού συνοικισμού κατέληξε να αποτελεί μια από τις τρεις ενοριακές εκκλησίες του Παραλιμνίου. Το κτίσιμο του ναού ξεκίνησε στα τέλη του ΄90 και τα εγκαίνια του έγιναν στις 17 Ιουνίου του 2001.
Ο ναός ανήκει στο ρυθμό της τρίκλιτης πεντάτρουλλης βασιλικής. Το εσωτερικό του αποτελείται από ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο, το οποίο κοσμείται από ωραίες σύγχρονες βυζαντινές εικόνες.
Στον ίδιο χώρο με τον Ιερό Ναό υπάρχει μια μικρότερη εκκλησία, επίσης αφιερωμένης στην Αγία Βαρβάρα, η οποία κτίστηκε για να καλύψει τις άμεσες θρησκευτικές ανάγκες των προσφύγων της τουρκικής εισβολής και που σταδιακά δέχτηκε διάφορες επεκτάσεις και προσθήκες με σκοπό να καλύψει τον αυξανόμενο αριθμό των πιστών.
Στον Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας κάθε Κυριακή τελείται η Θεία Λειτουργία, ενώ στις 4 Δεκεμβρίου τιμάται η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας.
Η Αγία Βαρβάρα προερχόταν από εύπορη οικογένεια ειδωλολατρών. Ο πατέρας της για να την προστατεύσει από τους χριστιανούς, καθώς όπως πίστευε εξασκούσαν με ύπουλο τρόπο προσηλυτισμό, έκτισε ένα απροσπέλαστο πύργο για να την εγκαταστήσει μέσα. Παρά τα μέτρα του πατέρα της, η Βαρβάρα θα γνωρίσει το Χριστιανισμό από μια υπηρέτρια. Μέσα σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον η Βαρβάρα ζούσε μυστικά τη χριστιανική ζωή. Όταν ο Διόσκορος, ο πατέρας της Βαρβάρας, έμαθε ότι η κόρη του είναι χριστιανή προσπάθησε με διάφορους τρόπους να την μεταπείσει για να επανέλθει στην ειδωλολατρία. Η Βαρβάρα όμως ήταν ανένδοτη και αμετακίνητη στην πίστη της. Τότε ο Διόσκουρος παρέδωσε την κόρη του στον ηγεμόνα Μαρκιανό, όπου με διάφορα μαρτύρια προσπάθησε να την κάνει να αλλαξοπιστήσει. Με ηρωισμό η Αγία Βαρβάρα αντιμετώπισε το μαρτύριο, έτσι ώστε ο Μαρκιανός μη βλέποντα άλλη λύση την καταδίκασε σε θάνατο με αποκεφαλισμό. Ο πατέρας της τότε ζήτησε από τον ηγεμόνα να προβεί ο ίδιος στον αποκεφαλισμό της κόρης του, πράγμα που έγινε. Ο παιδοκτόνος πατέρας βρήκε τραγικό θάνατο από ένα κεραυνό.
