Μεταλλείο Κοκκινοπεζούλας – Κόκκινη Λίμνη στο Μιτσερό

Κατά την περίοδο του 1950 ,έπειτα από έρευνες της Ελληνικής Μεταλλευτικής Εταιρείας, είχαν εντοπιστεί κοιτάσματα σιδηροπυρίτη στην περιοχή Κοκκινοπεζούλας στο Μιτσερό. Σε μια περίοδο οικονομικής παρακμής και ανεργίας είχε δοθεί μια νέα πνοή στο χώρο της εργασίας. Ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός του Μιτσερού αλλά και των γύρω χωριών έπαψαν να αναζητούν την τύχη τους στην πόλη ή στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα είχαν εγκατασταθεί στο χωριό οικογένειες και από άλλες περιοχές της Κύπρου, καθώς και αρκετοί Ελλαδίτες και Τουρκοκύπριοι. Από τότε καταγράφηκε για πρώτη φορά η παροιμιώδης φράση ''έσιει κούσπον στο Μιτσερό' 'δηλώνοντας την προτροπή για εύρεση εργασίας στο μεταλλείο του χωριού. Έτσι παρόλο που οι συνθήκες εργασίας στα ανθρακωρυχεία ήταν εξαντλητικές και επικίνδυνες, αποτελούσε μια λύση για αρκετό κόσμο που αναζητούσε έστω ένα μεροκάματο για να ζήσει την οικογένεια του.

Το μεταλλείο της Κοκκινοπεζούλας σταμάτησε να λειτουργεί το 1967. Οι εκρήξεις που γίνονταν για τον εντοπισμό των μεταλλευμάτων άφησαν αρκετούς τραυματίες ,ενώ πολλοί ήταν αυτοί που έχασαν τη ζωή τους. Παράλληλα ο χώρος είχε γεμίσει με τοξική σκόνη επικίνδυνη τόσο για τους ανθρώπους όσο και για το περιβάλλον. Πολλοί μεταλλωρύχοι εξαιτίας της μόλυνσης των πνευμόνων τους από την σκόνη (πνευμοκονίαση) δυσκολεύονταν να αναπνεύσουν, να εργαστούν, να περπατήσουν και αρκετοί από αυτούς οδηγήθηκαν στο θάνατο. Η καταστροφή όμως υπήρξε δραματική και στο περιβάλλον της περιοχής. Η οξύτητα και η μόλυνση της λίμνης και του χώματος είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιβιώσουν τα πουλιά, τα ζώα αλλά και τα περισσότερα από τα δέντρα στην περιοχή γύρω από τη λίμνη.

Η λίμνη της Κοκκινοπεζούλας αποτελεί δείγμα της καταστροφής της φύσης από τον άνθρωπο. Το νερό της λίμνης είχε χρωματιστεί κόκκινο από τα μεταλλεύματα και η υψηλή οξύτητα του δεν επέτρεπε σε οποιοδήποτε ζωντανό οργανισμό να αναπτυχθεί. Αξιοπρόσεκτο αποτελεί όταν, έπειτα από μια νεροποντή, δημιουργούνται ρυάκια αλλάζοντας το κόκκινο χρώμα της λίμνης και δημιουργώντας κίτρινες και πορτοκαλί αποχρώσεις.

Μπορεί το σκηνικό στην περιοχή γύρω από το Μεταλλείο της Κοκκινοπεζούλας να εξακολουθεί να παρουσιάζει απομεινάρια ερήμωσης, παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια η φύση ξεκίνησε σιγά σιγά να επουλώνει τις πληγές της και να εμφανίζει σημάδια ζωής. Ήδη γύρω από τη λίμνη άρχισαν να αναπτύσσονται δέντρα δημιουργώντας πνεύμονα πρασίνου. Ας ελπίσουμε ότι με την πάροδο των χρόνων η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής θα αποκατασταθεί πλήρως και το άλλοτε εγκαταλειμμένο και κατεστραμμένο τοπίο θα αποτελεί παρελθόν, δίνοντας τη θέση του σε ένα τοπίο γραφικής ομορφιάς.