Ήταν 30 Αυγούστου του 1958 όταν πολυάριθμοι Άγγλοι στρατιώτες καταφθάνουν στην κοινότητα του Λιοπετρίου με σκοπό να συλλάβουν τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ Ανδρέα Κάρυο, Φώτη Πίττα , Ηλία Παπακυριακού και Χρήστο Σαμάρα. Οι αγωνιστές είχαν μόλις τελειώσει μια εργασία που τους είχε ανατεθεί από την οργάνωση , συγκεκριμένα την παράδοση μαθημάτων στα εκεί μέλη της ΕΟΚΑ. Αντιλαμβανόμενοι την παρουσία των Άγγλων στρατιωτών οι αγωνιστές επιχειρούν να βγουν από το Λιοπέτρι και να διαφύγουν, χωρίς όμως επιτυχία.
Τότε οι τέσσερις άντρες θα καταφύγουν σε ένα πετρόκτιστο ισόγειο υποστατικό που χρησιμοποιείτο ως αχυρώνας και που έμελε σε αυτό να γραφτούν από τις πιο λαμπρές σελίδες της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας, αποτελώντας το νέο Χάνι της Γραβιάς. Οι Άγγλοι στρατιώτες επιβάλλουν κατ’ οίκον περιορισμό στο χωριό και ξεκινούν εκτεταμένες έρευνες για να εντοπίσουν τους αγωνιστές. Ήδη είχαν ψάξει στον αχυρώνα τρεις φορές για τον εντοπισμό τους , ξυλοκοπώντας μάλιστα βάναυσα τον ιδιοκτήτη του με σκοπό να πάρουν πληροφορίες, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Οι στρατιώτες τελικά περικυκλώνουν τον χώρο, απόδειξη ότι διέθεταν πληροφορίες σχετικά με την παρουσία των αγωνιστών εκεί. Άγγλος αξιωματικός φώναξε επανειλημμένα στους τέσσερις αγωνιστές για να παραδοθούν, χωρίς όμως να πάρει οποιαδήποτε απάντηση. Ήταν 2 Σεπτεμβρίου όταν ξεκίνησε η μάχη, μια μάχη που κράτησε 5 ώρες, μια άνιση μάχη μεταξύ του πολυάριθμου αγγλικού στρατού και των τεσσάρων Κυπρίων αγωνιστών. Ο ταπεινός αχυρώνας μετατράπηκε σε χώρο θυσίας τεσσάρων ηρώων.
Ωστόσο ο τραγικός επίλογος δεν είχε ακόμη γραφτεί. Αυτός που τελικά είχε πληροφορήσει τους Άγγλους στρατιώτες για την κρυψώνα των αγωνιστών ήταν ο αδελφός του Χρήστου Σαμαρά, ο Ηλίας. Ο τελευταίος, αποτέλεσε μια τραγική φιγούρα του αγώνα. Ενταγμένος και ο ίδιος στην ΕΟΚΑ, με αξιόλογη μέχρι τότε δράση, δεν άντεξε των φρικτών βασανιστηρίων με αποτέλεσμα να προδώσει την κρυψώνα των αγωνιστών. Και ενώ φυγαδεύτηκε από τους Άγγλους στο εξωτερικό, κυνηγημένος από τις τύψεις προτίμησε οικειοθελώς να επιστρέψει στην Κύπρο και να παραδοθεί στην οργάνωση, όπου και διατάχθηκε η εκτέλεση του.
Σήμερα στον τόπο θυσίας των τεσσάρων αγωνιστών στήθηκαν οι ανδριάντες τους , ενώ ο αχυρώνας και η πέριξ αυλή έχει διαμορφωθεί σε ένα ενιαίο Μνημειακό Χώρο, αποτελώντας ένα από τα πιο αξιόλογα μνημεία του απελευθερωτικού αγώνα του 1955-59.
