Ένας από τους σημαντικότερους ποιητάρηδες της Κύπρου. Γεννήθηκε στη Λύση το 1901 και πέθανε το 1985. Φοίτησε ως την πέμπτη δημοτικού, καθώς από μικρή ηλικία ρίχτηκε στη βιοπάλη ασχολούμενος με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Παντρεύτηκε το 1924 με την Ελένη Κ. Σκάρπαρη, όπου και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Με την τουρκική εισβολή του 1974, υποχρεώθηκε με την οικογένεια του, να εγκαταλείψουν τη Λύση και να εγκατασταθούν στο συνοικισμό της Τσακιλλερής.
Την ενασχόληση του με την ποίηση τη ξεκίνησε την περίοδο 1921-22 δημοσιεύοντας ποιήματα σε φυλλάδες και σε εφημερίδες. Το 1928 τύπωσε το πρώτο του βιβλίο με ποιήματα, ενώ μέχρι το 1979 είχε εκδώσει 12 ποιητικές συλλογές. Μαζί με το Β. Μιχαηλίδη και το Δ. Λιπέρτη, από τους οποίους και επηρεάστηκε, αποτέλεσε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Κυπριακής λαϊκής διαλεκτικής ποίησης.
Επηρεασμένος από τα βιώματά του, αντλούσε τα θέματα της ποίησης του, από την αγροτική ζωή και τις δυσκολίες της, τις περιπέτειες και την κατάσταση του κυπριακού ελληνισμού μετά την τουρκική εισβολή, ενώ αρκετά ποιήματα του μιλούσαν για την ισότητα των κοινωνικών τάξεων, τη δικαιοσύνη και για την απαρχή ενός κόσμου απαλλαγμένου από τα δεσμά του παρελθόντος.
Το 1975 βραβεύτηκε από τη Μορφωτική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας, με το βραβείο συνολικής προσφοράς στην Ελληνική Κυπριακή Λογοτεχνία, ενώ τα θεατρικά έργα του «Αλαβροστοισιώτης» και «Το θάμμαν» βραβεύτηκαν αντίστοιχα με το Α’ και το Β΄ βραβείο ΡΙΚ.
