Στο προαύλιο του περιφερειακού δημοτικού σχολείου, επί της οδού Λεωφόρου Νικολάου Παπαγεωργίου, βρίσκεται το Μνημείο αφιερωμένο στους ήρωες της ΕΟΚΑ, Γεώργιο Νικολάου και Στέλιο Τριταίο. Τα εγκαίνια του Μνημείου τελέστηκαν στις 27 Αυγούστου του 2000 από τον τέως πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκο Κληρίδη.
Ο Γεώργιος Νικολάου γεννήθηκε στον Κάτω Πύργο το 1930. Ήταν παντρεμένος και είχε δυο παιδιά. Μυήθηκε στον αγώνα από τις αρχές του 1955. Με την έναρξη του αγώνα, ανέλαβε ως υπεύθυνος της ΕΟΚΑ στα χωριά Πηγαίνια, Παχύαμμος, Κάτω και Πάνω Πύργος, με το ψευδώνυμο «Δάφνιος». Στο σπίτι του διατηρούσε κρησφύγετο όπου φιλοξενούσε αντάρτες της ΕΟΚΑ, ενώ αργότερα τους προώθησε σε ένα νέο κρησφύγετο μέσα στο δάσος του Πλατύ Ποταμού, όπου και τους τροφοδοτούσε. Αποτέλεσε επίσης συνεργάτης της αντάρτικης ομάδας του Μάρκου Δράκου. Συνελήφθη από τους Άγγλους στις 27 Οκτωβρίου του 1956 και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο στο δρόμο Πεντάγειας – Ξερού, όπου και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Θανατώθηκε με βασανιστήρια το Νοέμβριο του 1956.
Ο Στέλιος Τριταίος γεννήθηκε στον Πύργο της Τηλλυρίας το 1930. Ήταν παντρεμένος με δυο παιδιά. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ από την αρχή του αγώνα και συνεργαζόταν με την αντάρτικη ομάδα του Κάτω Πύργου . Ήταν υπεύθυνος για την αποστολή της αλληλογραφίας, του οπλισμού και του ρουχισμού των ανταρτών σε σάκους με πίτουρα. Έπειτα από προδοσία συνελήφθη από τους Άγγλους και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο στην περιοχή Πεντάγειας – Ξερού, όπου και υπέστη άγρια βασανιστήρια. Όταν αφέθηκε ελεύθερος, ήταν βαριά τραυματισμένος. Μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες της οικογένειας του να φυγαδευτεί για θεραπεία στο εξωτερικό, θα σταλεί τελικά για θεραπεία στο Λονδίνο, όπου και τον Ιούνιο του 1958 υποβλήθηκε σε εγχείρηση καρδιάς. Δυστυχώς ο αγωνιστής δεν θα τα καταφέρει και θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 17 Ιουνίου του 1958, στο Λονδίνο.
