Κτισμένη στις όχθες του Κλάριου Ποταμού, εντός της κοιλάδας της Σολέας και ενωμένη με την κοινότητα της Κακοπετριάς, η Γαλάτα αποτελεί ένα όμορφο προορισμό ιδανικό για όσους αναζητούν την ηρεμία και τη γαλήνη που αποπνέει το καταπράσινο τοπίο της. Λόγω της κοντινής απόστασης της από την πόλη της Λευκωσίας αλλά και την οροσειρά του Τροόδους ανέπτυξε ιδιαίτερα τον ορεινό τουρισμό και έχει καταστεί ως ένας από τους αγαπημένους προορισμούς τόσο των Κυπρίων όσων και των ξένων επισκεπτών. Ο γνωστός περιηγητής Μπάρσκυ κατά την περιοδεία του στα χωριά της Σολέας διανυκτέρευσε στη Γαλάτα, για την οποία ανέφερε πως το συγκεκριμένο χωριό είναι το ωραιότερο όλων, καθώς έχει πολλά οπωροφόρα δέντρα, άφθονο νερό και βρίσκεται πολύ κοντά σε ποταμό.
Πράγματι η Γαλάτα είναι ντυμένη με τα ομορφότερα χρώματα της φύσης , σμίγοντας την άγρια βλάστηση από πεύκα, λεύκες, πλατάνια, κυπαρίσσια μαζί με μεγάλες εκτάσεις καλλιεργημένης γης από φρουτόδεντρα, όπως κερασιές, ροδακινιές, μηλιές, φορμοζιές κ.α. Τις ομορφιές αυτές της φύσης μπορεί κανείς να τις απολαύσει μέσα από ένα εύκολο γραμμικό μονοπάτι της φύσης , μήκους 1 χιλιομέτρου που ξεκινά από το εκκλησάκι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και ακολουθεί την πορεία κατά μήκος του ποταμού Κλάριου για να καταλήξει στο Μύλο της Ροδούς.
Οι μύλοι αποτελούν ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα του χωριού. Ενώ στο παρελθόν στη Γαλάτα λειτουργούσαν τέσσερις νερόμυλοι σήμερα διασώζονται μόνο δυο. Ο πρώτος νερόμυλος, ο επονομαζόμενος «Νερόμυλος της Ροδούς» βρίσκεται στη δυτική όχθη του Κλάριου ποταμού και μπορεί να μην λειτουργεί, αλλά έχει αναπαλαιωθεί και βρίσκεται ενταγμένος στο δίκτυο της Ευρωπαϊκής κληρονομιάς. Ο δεύτερος μύλος, που αποτελεί και το μοναδικό μύλο που αλέθει όπως παλιά, είναι ο «Μύλος του Κύριλλου» που βρίσκεται στη μέση του χωριού δίπλα στον ποταμό Κλάριο. Ο συγκεκριμένος μύλος κατά την τουρκική εισβολή πρόσφερε ψωμί τόσο στους ντόπιους όσο και στους χιλιάδες πρόσφυγες που είχαν κατακλύσει τότε την περιοχή της Σολέας. Μαζί με τους νερόμυλους το φυσικό τοπίο του χωριού κοσμούν και δυο βρύσες , η «Βρύση του Πογιατζή» κτίσμα του 1733 και η «Βρύση του Μάστρε Φίλιππου», ένα νεότερο κτίσμα που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού.
Αξίζει να περιηγηθείτε στην πλατεία και στις γραφικές γειτονιές του χωριού για να θαυμάσετε τα παραδοσιακά σπίτια με τα περίφημα ξύλινα μπαλκόνια που του χάρισαν και την ονομασία «χωριό των μπαλκονιών». Τα παραδοσιακά αυτά σπίτια έχουν μια ιδιαίτερη χάρη και ομορφιά και για το λόγο αυτό βρίσκονται υπό την προστασία του Τμήματος Αρχαιοτήτων, το οποίο έχει αναλάβει και την αναπαλαίωση τους. Σε ένα από τα παραδοσιακά σπίτια στεγάζεται το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης που φιλοξενεί αντικείμενα, εργαλεία, ενδυμασίες, έπιπλα, κεντήματα αλλοτινών εποχών. Δίπλα στη λαϊκή αρχιτεκτονική των σπιτιών βρίσκονται έξι βυζαντινές εκκλησίες της Γαλάτας που αποτελούν αξιόλογα πολιτιστικά μνημεία. Αυτές είναι της Παναγίας της Ποδίθου, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, του Αγίου Σωζόμενου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Νικολάου. Πολλοί υπήρξαν οι επιφανείς αρχιερείς και ιερωμένοι που κατάγονταν από τη Γαλάτα, ενώ τόσο ο Άγιος Ηρακλείδιος όσο και ο Άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής αναφέρονται από κάποιους συγγραφείς πως κατάγονταν από το χωριό Λαμπαδού, ένα οικισμό που βρισκόταν πολύ κοντά στη σημερινή Γαλάτα.
Η Γαλάτα με την μακρόχρονη ιστορία της, την απαράμιλλη φυσική της ομορφιά, την αρχιτεκτονική της κληρονομιά και τον πολιτισμό, αποτελεί ένα διαμάντι της περιοχής που σας περιμένει να το ανακαλύψετε.
