Παναγία Χρυσοσπηλιώτισσα στη Δευτερά

Το ιστορικό σπήλαιο της Παναγίας Χρυσοσπηλιώτισσας βρίσκεται σε μια όμορφη και κατάφυτη από ευκαλύπτους και αροδάφνες τοποθεσία στη Κάτω Δευτερά. Είναι λαξευμένο μέσα σε βράχο σε ύψος περίπου 50 μέτρων στις όχθες του Πεδιαίου ποταμού. Από εκεί μπορεί ο προσκυνητής, αφού ανέβει τα 104 σκαλοπάτια, να ατενίσει όλη τη Δευτερά και την γύρω περιοχή. Η πανοραμική θέα από το Σπήλαιο της γύρω περιοχής, είναι μοναδική και μαγεύει τους επισκέπτες.

Το σπήλαιο σύμφωνα με την παράδοση, λειτούργησε κατά την περίοδο της εικονομαχίας δηλαδή τον 8°-9° αιώνα όταν αρκετοί μοναχοί-ασκητές αναγκάζονταν να κρυφτούν σε μέρη που δεν κινδύνευαν για να μπορούν ελεύθερα να λατρεύουν τον Θεό. Οι δύο τάφοι που βρέθηκαν μέσα στο σπήλαιο με ανθρώπινα οστά και ένα επιστήθιο σταυρό επιβεβαιώνουν το ότι εκεί ασκήτεψαν κάποιοι μοναχοί. Ιστορικοί βυζαντινολόγοι ισχυρίζονται ότι το σπήλαιο πιθανόν να αποτέλεσε χώρο άσκησης του Αγ. Ηρακλειδίου, πρώτου επισκόπου Ταμασού. Εκκλησιαστικά ανήκει στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Κάτω Δευτέράς της Μητρόπολης Ταμασού και Ορεινής.

Αποτελείται από τρία λαξευμένα υποσπήλαια που συνδέονται μεταξύ τους με δύο εσωτερικές σήραγγες και το μεγαλύτερο από αυτά, το κεντρικό αποτελεί τον ναό. Μέσα στο ιερό βήμα στην αψίδα υπάρχουν σημαντικές τοιχογραφίες οι οποίες ανάγονται στον 12ο – 13ο αιώνα και έχουν πρόσφατα συντηρηθεί. Για το λόγο αυτό, το Σπήλαιο έχει κηρυχτεί σε αρχαίο μνημείο και προστατεύεται από το Τμήμα Αρχαιοτήτων. Η ιστορία του σπηλαίου βασίζεται κυρίως στην παράδοση ενώ τις λιγοστές γραπτές πληροφορίες τις έχουμε από αναφορές των ξένων περιηγητών που πέρασαν από την Κύπρο κατά καιρούς. Η ονομασία του σπηλαίου οφείλεται στην ανεύρεση της σεπτής και θαυματουργής εικόνας της Παναγίας η οποία σύμφωνα με την παράδοση βρέθηκε με θαυμαστό τρόπο μέσα στο σπήλαιο. Από τότε το σπήλαιο ονομάστηκε «χρυσό σπήλαιο» και «Χρυσοσπηλιώτισσα» η Παναγία μας.

Πρόσφατα αφαιρέθηκε το χρυσό κάλυμμα της εικόνας για σκοπούς συντήρησης και αποκαλύφθηκε ότι το ξύλο που ήταν καλυμμένο ήταν αγιογραφημένο από τις δύο όψεις, είναι δηλαδή ένα σπάνιο είδος της αμφιπρόσωπης εικόνας που και στις δύο πλευρές εικονίζει την Παναγία. Το χρυσό κάλυμμα που φαίνεται ότι είναι του 18ου αιώνα σύμφωνα με την τεχνοτροπία του ανήκει στον μεγάλο Κρητικό ζωγράφο Ιωάννη Κορνάρο, ο οποίος στα τέλη του 18ου αιώνα είχε έλθει στην Κύπρο και αγιογράφησε πολλές τοιχογραφίες, εικόνες και καλλιτέχνησε σχέδια για αργυροεπίχρυσα καλύμματα φημισμένων εικονισμάτων. Το εικόνισμα είναι σε μέγεθος δωδεκαόρτου, δηλαδή στο μέγεθος των μικρών εικονισμάτων που τοποθετούνται στο τέμπλος κάθε εκκλησίας πιο πάνω από τις μεγάλες εικόνες. Το εικόνισμα αυτό φυλάσσεται στον ναό του Αγ. Νικολάου για λόγους ασφάλειας.

Το 1998 στο χώρο του αγιάσματος ένας προσκυνητής αφού είχε κάνει τάμα κατασκεύασε την εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής σε ψηφιδωτό και καλλιτέχνησε τον χώρο. Αμέτρητα τάματα έφεραν και φέρνουν οι άνθρωποι που τους έχει θαυματουργήσει για να την ευχαριστήσουν.

Η Παναγία Χρυσοσπηλιώτισσα γιορτάζει στις 15 Αυγούστου την Εορτή της Κοίμησης. Από τα πολύ παλιά χρόνια γινόταν και γίνεται μέχρι σήμερα μεγάλη πανήγυρης, η μεγαλύτερη ίσως της Κύπρου, σε διάρκεια και όγκο και διαρκεί δέκα ολόκληρες μέρες. Αρχίζει από τις 7 Αυγούστου και διαρκεί μέχρι και τις 16 Αυγούστου. Κάθε χρόνο τις μέρες αυτές την επισκέπτονται περισσότεροι από 50.000 προσκυνητές και δείχνουν έτσι την ευσέβεια, την αγάπη και τις ευχαριστίες τους στο πρόσωπό της.

Στις 10 Αυγούστου το σεπτό εικόνισμα της Παναγίας μεταφέρεται στο σπήλαιο από την Εκκλησία του Αγ. Νικολάου με μεγάλη πομπή αφού λιτανευθεί πρώτα στους δρόμους της Κοινότητας, με την συνοδεία Επισκόπου, ιερέων, στρατιωτών, φιλαρμονικής και χιλιάδων πιστών. Εκεί παραμένει μέχρι και τις 16 Αυγούστου και επιστρέφει στον ναό του Αγ. Νικολάου. Όλες αυτές τις μέρες ψέλνεται καθημερινά η παράκληση στην Παναγία.

Σήμερα στο χώρο του προαυλίου του σπηλαίου, γίνονται διάφορες εκδηλώσεις όπως μουσικές συναυλίες, δεξιώσεις γάμων κλπ. Το σπήλαιο είναι ανοιχτό καθημερινά.