Μεταξύ των χωριών Αγροκηπιά και Μιτσερό βρίσκεται η Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονα του Αχερά. Το προσωνύμιο «Αχερά» προήλθε από την ομώνυμη κοιλάδα που απλώνεται κοντά στο μοναστήρι. Μάλιστα κατά την μεσαιωνική περίοδο στην περιοχή υπήρχε χωριό που έφερε την ίδια ονομασία με την κοιλάδα. Η χρονολόγηση της Μονής παραμένει άγνωστη. Παρόλα αυτά υπολογίζεται πως αποτελεί κτίσμα των υστεροβυζαντινών ή των μεσαιωνικών χρόνων. Από το αρχικό αυτό κτίσμα δεν διασώζονται οποιαδήποτε κατάλοιπα. Με σχετική επιγραφή που βρίσκεται στη δυτική είσοδο της Μονής διαφαίνεται πως το οικοδόμημα ανακαινίστηκε το 1770 επί αρχιεπισκοπίας του Χρύσανθου. Πληροφορίες για τη Μονή, για τη συγκεκριμένη περίοδο, δίνονται από τον περιηγητή Μπάρσκυ, ο οποίος αναφέρει πως η Μονή αποτελούσε ένα οικοδόμημα μέτριων διαστάσεων και πως σε αυτήν ζούσαν μόνο τρεις μοναχοί. Η Μονή φαίνεται να λειτουργούσε μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα, ενώ από εκεί και έπειτα στα κελιά της διέμεναν κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι ενοικίαζαν και καλλιεργούσαν τα κτήματα της.
Στη Μονή θα γίνουν νέες εργασίες ανακαίνισης κατά το 1970, όπου και η Μονή μετατράπηκε από αντρική σε γυναικεία. Αυτή την περίοδο δημιουργήθηκε μια νέα είσοδος στη δυτική πλευρά του μοναστηριού που αποτελεί και την κύρια είσοδό του. Το παλαιό μοναστηριακό συγκρότημα (1770) αποτελείται από το ναό και κτίρια στη βόρεια και ανατολική πλευρά του. Τα δωμάτια που βρίσκονται στη νότια πλευρά του αποτελούν μεταγενέστερα κτίσματα. Στο ισόγειο του βόρειου τμήματος του ναού βρίσκονται αποθηκευτικοί χώροι, πλυσταριό κ.α. Αξίζει να αναφερθεί πως ο συγκεκριμένος χώρος κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας χρησιμοποιείτο ως κρυψώνα, ενώ την περίοδο της Αγγλοκρατίας στους χώρους της Μονής κρύβονταν αντάρτες της ΕΟΚΑ. Με την τουρκική εισβολή του 1974 η Μονή αποτέλεσε καταφύγιο προσφύγων.
Το καθολικό του ναού αποτελεί ένα οικοδόμημα με ξύλινη , επικλινή στέγη επενδυμένο εξωτερικά με πέτρα. Ο εσωτερικός του χώρος αποτελείται από ένα επιχρυσωμένο τέμπλο του 18ου αιώνα. Της ίδιας περιόδου αποτελεί το προσκυνητάρι, ο Δεσποτικός θρόνος και ο άμβωνας. Αξιόλογες εικόνες του ναού αποτελούν του Αγίου Γεωργίου, που αποτελεί και την παλαιότερη εικόνα της Μονής (1684) και η εικόνα του Αγίου Παντελεήμονα , η οποία καλύφθηκε μεταγενέστερα με αργυροεπίχρυση εσθήτα. Επίσης σε επάργυρη λειψανοθήκη φυλάσσονται λείψανα του Αγίου Παντελεήμονα.
Η Μονή πανηγυρίζει στις 27 Ιουλίου, ημέρα εορτής του Αγίου Παντελεήμονα του ιαματικού. Ο Άγιος Παντελεήμονας, ο οποίος θεωρείται προστάτης των ιατρών και των μαιών, παρουσιάζεται στις αγιογραφίες να κρατά στο ένα χέρι ένα ιατρικό κιβώτιο και στο άλλο του χέρι είτε ένα μακρύ κουτάλι είτε σταυρό. Μάλιστα ο ίδιος υπήρξε γιατρός και θεράπευε χωρίς να πληρώνεται για τις υπηρεσίες του. Παράλληλα θεωρείται και προστάτης των αρτοποιών, καθώς δεν θεράπευε μόνο, αλλά φρόντιζε να προσφέρει άρτο σε όσους δεν είχαν να φάνε.
