Το Κάστρο Λα Κάβα κτίστηκε στο μέσο περίπου της επίπεδης κορυφής του τραπεζοειδούς λόφου του Μικρού Άρωνα, γύρω στο 1385 μ.Χ. από το βασιλιά Ιάκωβο Α’.Το φρούριο αποτελούσε προπύργιο της Λευκωσίας μετά την κατάληψη της πόλης της Αμμοχώστου από τους Γενουάτες. Για το Φράγκο βασιλιά αποτελούσε επιτακτική ανάγκη να βρει ένα ασφαλή δρόμο που θα οδηγούσε από τη Λευκωσία στην πόλη της Λάρνακας και συγκεκριμένα στην Αλυκή, που αποτελούσε το εμπορικό λιμάνι του βασιλείου του νησιού,εφόσον είχε χαθεί το λιμάνι της Αμμοχώστου. Το περίοπτο αυτό σημείο στο οποίο κτίστηκε το φρούριο αποτέλεσε μέρος της αμυντικής πολιτικής του φράγκικου βασιλείου για αντιμετώπιση των επιθέσεων και των λεηλασιών των Γενουατών που διενεργούσαν έξω από την Αμμόχωστο και έφταναν μέχρι και την πόλη της Λευκωσίας. Στο σημείο όπου οικοδομήθηκε το κάστρο προϋπήρχε γυναικείο μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία και το οποίο ανήκε στο Τάγμα των Φραγκισκανών.

Το κάστρο, που πήρε την ονομασία του από την ύπαρξη μιας μεγάλης στέρνας στο σημείο όπου οικοδομήθηκε, καταστράφηκε από την εισβολή των Μαμελούκων της Αιγύπτου στην Κύπρο, το 1426 για να επιδιορθωθεί λίγο αργότερα. Το φρούριο καταστρέφεται έπειτα από τους Βενετούς, το 1570, για να μη χρησιμοποιηθεί από τους Οθωμανούς εισβολείς, οι οποίοι είχαν στήσει το στρατόπεδό τους στην έκταση των κήπων της Αθαλάσσας, όταν πολιορκούσαν την πόλη της Λευκωσίας. Μετά από μερικές επιδιορθώσεις, οι Οθωμανοί χρησιμοποίησαν τον μεγαλύτερο από τους δυο πύργους του κάστρου ως πυριτιδαποθήκη. Η οριστική καταστροφή του κάστρου επήλθε , όταν ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Σωφρόνιος, εφόσον έλαβε σχετική άδεια από τον Οθωμανό διοικητή της Κύπρου, έδωσε οδηγίες για να αφαιρεθεί από τα ερείπια του μεγάλη ποσότητα από πέτρες και να χρησιμοποιηθεί στην ανέγερση της εκκλησίας της Φανερωμένης στη Λευκωσία το 1870.

Όταν ακόμη το κάστρο βρισκόταν στις δόξες του φιλοξένησε σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής, όπως κόμηδες και μαρκησίους. Σε ταξιδιωτικά κείμενα τον επισκεπτών, παρόλο που και οι ίδιοι διέμεναν σε πολυτελή ανάκτορα της Ευρώπης, δήλωναν εντυπωσιασμένοι από τους κήπους του Λα Κάβα, με τη μεγάλη αφθονία από πορτοκαλιές, λεμονιές, νεραντζιές και άλλων πολύτιμων φρουτόδεντρων, καθώς και από την ύπαρξη πολυάριθμων βρυσών και πηγαδιών, από τα οποία ποτίζονταν οι κήποι.Ο θαυμασμός των επισκεπτών προς τους κήπους του ανακτόρου δεν προκαλεί εντύπωση εάν αναλογιστεί κανείς τις καιρικές συνθήκες της Ευρώπης που δεν ευνοούσαν τη δημιουργία τέτοιων κήπων.

Το κάστρο Λα Κάβα αποτελεί το μοναδικό σωζόμενο μεσαιωνικό μνημείο στην περιοχής της Αγλαντζιάς και περιλαμβάνεται στον κατάλογο των αρχαίων μνημείων από το Τμήμα Αρχαιοτήτων. Σήμερα εάν κάποιος κατευθυνθεί από τη Λευκωσία προς το Γέρι μπορεί να αντικρίσει στα αριστερά του το οροπέδιο του Άρωνα μαζί με τα κατάλοιπα του ανακτόρου. Η περιοχή όπου βρίσκεται το κάστρο γειτνιάζει με τουρκοκρατούμενα εδάφη και καθώς αποτελεί στρατιωτική περιοχή, η είσοδος σε αυτήν απαγορεύεται χωρίς τη λήψη σχετικής άδειας από το ΓΕΦΦ.

Αξίζει να αναφερθεί πως εκτός από τον Μικρό Άρωνα , στον οποίο βρίσκονται τα ερείπια του ανακτόρου, υπάρχει ακόμη ένας τραπεζοειδής λόφος, ο Μεγάλος Άρωνας ή λόφος του Λιονταριού ή Λιονταρόβουνο όπως αλλιώς ονομάζεται. Ο Άρωνας πήρε την ονομασία Λιονταρόβουνο κατά την περίοδο των ανασκαφών στην περιοχή από Άγγλους αρχαιολόγους. Από τις ανασκαφές ανευρέθηκαν τάφοι της Εποχής του Χαλκού, καθώς και ένας αρχαίος οικισμός, που πιθανότατα να προϋπήρχε της πόλης της Λήδρας. Σήμερα ο Μεγάλος Άρωνας βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Τέλος σε ένα μικρό λοφίσκο κοντά στην περιοχή του Άρωνα, που φέρει την ονομασία Καφίζιν, έχει ανευρεθεί σπήλαιο λατρείας Νύμφης με σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα και επιγραφές στην κυπροσυλλαβική γραφή και στην κοινή ελληνική γλώσσα.