Ο πατέρας Καλλίνικος, κατά κόσμον Κώστας Μαμμούς, γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1920 στην Αθηένου της επαρχίας Λάρνακας. Η οικογένειά του ήταν πολύτεκνη, ενώ ο πατέρας του ασκούσε το επάγγελμα του τυροκόμου. Το 1941 εισήλθε στη Μονή Σταυροβουνίου ως δόκιμος μοναχός με το όνομα Καλλίνικος. Εκεί φάνηκε το έντονο ενδιαφέρον του για την αγιογραφία. Πρώτοι του δάσκαλοι υπήρξαν οι πατέρες Μελέτιος, Διονύσιος και Στέφανος καθώς και ο Ιωαννίκιος Μαυρόπουλος, καταξιωμένος αγιογράφος του Αγ. Όρους, τον οποίο ο Καλλίνικος γνώρισε κατά την παραμονή του εκεί.
Η τετραετία 1955-1959 τον βρίσκει ενεργό μέλος της ΕΟΚΑ. Μάλιστα, φυλακίστηκε για τη δράση του για τρία χρόνια. Ωστόσο, ακόμα και μέσα στη φυλακή, ο Καλλίνικος δεν έπαψε να αγιογραφεί.
Το 1960 βρίσκεται στη Αθήνα και, με την παρότρυνση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ' μαθητεύει δίπλα στον Φώτη Κόντογλου. Η επίδραση του δασκάλου του τον έκανε να στραφεί προς τη βυζαντινή αγιογραφική παράδοση όσον αφορά στην τεχνοτροπία και τα υλικά. Η αξιοσύνη του ήταν τόσο μεγάλη που σύντομα έγινε γνωστός σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο. Αγιογράφησε πληθώρα φορητών εικόνων και εκκλησιών σε όλη την Κύπρο, μεταξύ των οποίων και το Μικρό Συνοδικό της Αρχιεπισκοπής. Επίσης, δίδαξε στη Θεολογική Ακαδημία του Αγ. Σεργίου στη Ρωσία και στην Αρχιεπισκοπική Σχολή Βυζαντινής Αγιογραφίας στην Κύπρο. Έργα του παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό, ενώ το 1996 εξέδωσε το βιβλίο του «Η τεχνική της Αγιογραφίας».
Ωστόσο, δεν ξέχασε ποτέ και την ιδιαίτερη πατρίδα του την Αθηένου, την οποία ευεργέτησε με κάθε τρόπο. Δημιούργησε το «Ίδρυμα Κώστα Πέτρου Μαμμούς» και το «Ίδρυμα Καλλίνικου Μοναχού», στάθηκε αρωγός στην κατασκευή του Καλλινίκειου Δημοτικού Μεγάρου και του Καλλινίκειου Δημοτικού Μουσείου Αθηένου, ενώ χάρη σε κείνον ανεγέρθηκε η Νέα Στέγη Ηλικιωμένων. Γι' αυτό και ο δήμος της Αθηένου τον ανακήρυξε το 2004 «Μέγα Ευεργέτη» και τον τίμησε με χρυσό μετάλλιο. Επίσης μερίμνησε για τη μετατροπή του πατρικού του σπιτιού σε μουσείο, παραδοσιακό σπίτι και τυροκομείο, όπου κάθε Πέμπτη παρασκευάζονται για τους επισκέπτες με τον παραδοσιακό τρόπο χαλούμια και αναρή ( μυζήθρα ).
Ο Καλλίνικος μέχρι το τέλος της ζωής του εργαζόταν ακούραστα. Παραμένει από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της ιδιαίτερης πατρίδας του Αθηένου. Απεβίωσε στις 23 Ιανουαρίου 2011.
