Κάθε λαός διαθέτει τις δικές του παραδόσεις οι οποίες πηγάζουν μέσα την ιστορία του, προσπαθώντας να εξηγήσει φαινόμενα τα οποία δεν μπορούσε να δικαιολογήσει με την κοινή λογική, μεταφέροντας τα στη μυθολογική σφαίρα. Τα υπαρξιακά αυτά ερωτήματα περιλάμβαναν την δημιουργία του κόσμου, διάφορα φυσικά φαινόμενα. Όλα αυτά πάντα οφείλονταν στην ανήσυχη ανθρώπινη φύση και την ανάγκη του να αποδίδει τα ανεξήγητα σε μία ανώτερη δύναμη, τα «Θεία». Φυσικά, πλήθος τέτοιων αναφορών αντλούμε και από την Ελληνική μυθολογία, όπου εδώ παρελαύνουν Θεοί, Ημίθεοι, τέρατα, μούσες και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί το ανθρώπινο μυαλό. Από την ιστορία της Κύπρου, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ελληνική ιστορία, πηγάζουν αναφορές για πλήθος φαινομένων όπως πχ της ίδιας της δημιουργίας του νησιού.
Συγκεκριμένα, αναφορά στη δημιουργία της Κύπρου βρίσκουμε στα «Αργοναυτικά» του Ορφέα. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ποσειδώνας φιλονίκησε με τον αδελφό του τον Δία (Βασιλιά των Ολυμπίων Θεών). Αιτία της φιλονικίας τους ήταν τα γοργόποδα άλογα. Το άλογο ήταν από τα πρώτα ζώα που εξημέρωσε ο άνθρωπος και κατέχει εξέχουσα θέση στην Ελληνική μυθολογία. Τα κοινά άλογα υπηρετούν τους θνητούς ανθρώπους, ενώ τα ξεχωριστά, τα αθάνατα, τους θεούς και τους βασιλιάδες.
Η φιλονικία οδήγησε τον Ποσειδώνα σε μεγάλο θυμό. Ποιος είδε τότε τον Θεό της Θάλασσας και δεν τον φοβήθηκε. Μ' ένα δυνατό κτύπημα της τρίαινας του, σκόρπισε τη Λυκαονία (χώρα στα νότια της Μικράς Ασίας) δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό τη Σαρδηνία, την Εύβοια και την Κύπρο. Τα ξεσπάσματα του Θεού Ποσειδώνα ήταν πολύ γνωστά και οι άνθρωποι της τότε εποχής είχαν αποδώσει στην μήνη του αρκετά κακά που τους ταλαιπωρούσαν όπως πχ σεισμοί, θαλασσοταραχές, καταιγίδες.
Κάπως έτσι λοιπόν φαντάστηκαν την γένεση της Κύπρου οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Άλλωστε, ό,τι συνέβαινε την τότε εποχή ήταν πάντα συνεπεία των πράξεων των Θεών.
