Ιππόλυτος και Φαίδρα

Σύμφωνα λοιπόν με το συγκεκριμένο μύθο, που αποτελεί και το περιεχόμενο της τραγωδίας του Ευριπίδη «Ιππόλυτος», η Φαίδρα, σύζυγος του Θησέα και μητριά του Ιππόλυτου , ερωτεύτηκε παράφορα τον νεαρό Ιππόλυτο. Μάλιστα ενώ ο Θησέας απουσίαζε, έστειλε στον Ιππόλυτο ένα ερωτικό γράμμα και του εξομολογιόταν τον έρωτά της. Ο Ιππόλυτος δεν ανταποκρινόταν όμως στον παθολογικό έρωτα της μητριάς του. Η Φαίδρα θέλοντας να τον εκδικηθεί και για να περισώσει την υπόληψή της, τον συκοφαντεί στο Θησέα, ότι δήθεν της είχε προτείνει παράνομες ερωτικές σχέσεις. Οργισμένος ο Θησέας αποφασίζει να εκδικηθεί τον υιό του, παρακαλώντας τον θεό Ποσειδώνα να τον βοηθήσει να τιμωρήσει τον ένοχο Ιππόλυτο. Μια μέρα λοιπόν, ενώ ο Ιππόλυτος οδηγούσε το άρμα του, ο Ποσειδώνας έστειλε ένα μανιασμένο ταύρο για να φοβίσει τα άλογα που έσερναν το άρμα. Ως αποτέλεσμα το άρμα αναποδογυρίστηκε και ο Ιππόλυτος σκοτώθηκε. Μετά το θάνατο του Ιππόλυτου, η Φαίδρα βασανισμένη από τις τύψεις αυτοκτονεί.

Η Φαίδρα υπήρξε το τραγικό πρόσωπο του μύθου. Κατέφυγε σε διάφορες απεγνωσμένες προσπάθειες για να καταπολεμήσει τον έρωτά της. Μάταια όμως. Τα σχέδια της θεάς Αφροδίτης δεν της άφησαν άλλη επιλογή. Επιλέγει το θάνατο ως μέσο της κάθαρσης της. Η θεά Αφροδίτη θέλοντας να τιμωρήσει τον Ιππόλυτο ,επειδή τιμούσε μόνο την θεά Άρτεμη , αποφάσισε να στήσει ένα άσχημο παιχνίδι μπλέκοντας σε αυτό και την ανυποψίαστη Φαίδρα, η οποία αποτέλεσε το υποχείριο όργανό της. Η άνιση εσωτερική πάλη της Φαίδρας είναι ουσιαστικά μια άνιση μάχη μεταξύ της θνητής φύσης της Φαίδρας με τη θειική φύση της Αφροδίτης. Το αποτέλεσμα λοιπόν ήταν προδικασμένο.

Την τραγική αυτή ιστορία πραγματεύονται στην πορεία με κάποιες όμως παραλλαγές και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς (Ρωμαίος Σενέκας) αλλά και πιο σύγχρονοι θεατρικοί συγγραφείς (Γάλλος Ρακίνας) και καλλιτέχνες. Παράλληλα απεικόνιση της ιστορίας παρουσιάζεται σε διάφορα έργα τέχνης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως η Φαίδρα, η τραγική σύζυγος του Θησέα, έδωσε το όνομά της στον αστερισμό 174, που ανακαλύφθηκε το 1877.

Στην Πάφο και συγκεκριμένα στην «Οικία του Διόνυσου», 300 περίπου μέτρα βορειοδυτικά του λιμανιού της πόλης εντοπίζονται αξιόλογα ψηφιδωτά με παραστάσεις της ελληνικής μυθολογίας, με ένα από αυτά να απεικονίζει το μύθο του Ιππόλυτου και της Φαίδρας. Η «Οικία του Διόνυσου» (τέλη 2ου – αρχές 3ου αιώνα π.Χ.) αποτελεί μια έπαυλη που ξεπερνά τα 40 δωμάτια, συμπεριλαμβανομένων 15 μωσαϊκών δαπέδων, γεγονός που μαρτυρούσε το υψηλό βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της ρωμαϊκής περιόδου. Η οικία διέθετε δωμάτια ανοικτά στους επισκέπτες , διακοσμημένα με ψηφιδωτά στα δάπεδα και εντυπωσιακές τοιχογραφίες.

Σε ένα μικρό δάπεδο που βρίσκεται πίσω από τον βόρειο τοίχο της δυτικής στοάς του κεντρικού αιθρίου βρίσκεται η περίτεχνη ψηφιδωτή σύνθεση που απεικονίζει τη μυθολογική παράσταση του Ιππόλυτου και της Φαίδρας. Στη σκηνή παρουσιάζεται η Φαίδρα καθισμένη, με έκδηλη τη θλίψη και την απόγνωση στο πρόσωπό της. Αριστερά όρθιος παρουσιάζεται ο Ιππόλυτος να αδιαφορεί για τα αισθήματα της μητριάς του, ενώ στο δεξί του χέρι κρατά επιδεικτικά το δίπτυχο με το γραπτό ερωτικό σημείωμα που του είχε στείλει. Ο νεαρός συνοδεύεται από τον κυνηγετικό του σκύλο. Άλλωστε ο Ιππόλυτος υπήρξε λάτρης του κυνηγιού. Στο βάθος, πίσω από τη Φαίδρα βρίσκεται ο Έρωτας, έχοντας στο δεξί του χέρι τον ερωτικό πυρσό και στο αριστερό του το βέλος. Το γεγονός ότι ο Έρωτας βρίσκεται μόνο στην δική της πλευρά υποδηλώνει ότι τα αισθήματα δεν υπήρξαν αμοιβαία.