Αγορά δώρων, οργάνωση πάρτι και ρεβεγιόν, οικογενειακά τραπέζια…όλα αυτά τις μέρες των γιορτών κάνουν τα επίπεδα του άγχους μας να χτυπούν κόκκινο. Μια περίοδος που θα έπρεπε να είναι η πιο χαρούμενη και λαμπερή εποχή του χρόνου και που όμως στατιστικά οι περισσότεροι άνθρωποι την βιώνουν με άγχος και μελαγχολία. Οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις μας οδηγούν σε ένα συνεχές τρέξιμο που δεν μας επιτρέπει να κάνουμε μια στάση για να απολαύσουμε μία από τις ομορφότερες εποχές του χρόνου.
Το άγχος αυτό επιτείνεται με την σκέψη ότι με τα Χριστούγεννα έρχεται η Πρωτοχρονιά που σηματοδοτεί το τέλος του έτους και την αρχή του απολογισμού. Τι κατάφερα την προηγούμενη χρονιά; Πόσοι στόχοι μου πραγματοποιήθηκαν; Τι στόχους πρέπει να έχω για τη νέα χρονιά; Αυτά είναι μόνο κάποια από τα ερωτήματα που μας ταλανίζουν και δυστυχώς τις περισσότερες φορές θυμόμαστε μόνο τα άσχημα και όσα δεν κατορθώσαμε να πραγματοποιήσουμε. Η μνήμη μας είναι τόσο επιλεκτική ώστε ξεχνάμε να θυμηθούμε τις ευχάριστες στιγμές που ζήσαμε και τις επιτυχίες που σίγουρα έχουμε βιώσει μέσα στο χρόνο.
Τελικά πως αλλάζουν οι εποχές; Θυμάμαι πριν είκοσι και χρόνια τα πάντα ήταν πιο μαγικά, πιο ονειρικά. Χριστουγεννιάτικο δέντρο, λαμπιόνια, Άη Βασίλης, φάτνη, δώρα, πολλά γλυκά, Τρίγωνα Κάλαντα, Άγια νύχτα : ένας κατακλυσμός από γιορτινές εικόνες, μελωδίες και γεύσεις. Τι υπέροχα που ήταν! Ένας κόσμος ονειρικός, παραμυθένιος, πασπαλισμένος με μπόλικη αστερόσκονη. Και όλο αυτό το περιτύλιγμα ολοκληρωνόταν με τον καταιγισμό συναισθημάτων: ευτυχία,γενναιοδωρία, αγάπη.
Άραγε είναι οι εποχές που αλλάζουν ή εμείς οι ίδιοι; Το να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού σίγουρα είναι πολύ διαφορετικό από το ότι να τον βλέπεις μέσα από τα μάτια ενός ενήλικα. Ίσως τελικά αυτή να είναι η μαγεία των γιορτών, να τις ζεις μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Ας αφήσουμε λοιπόν τους εαυτούς μας να παρασυρθούμε από την ανεμελιά, την αθωότητα των μικρών παιδιών, ας αφήσουμε για λίγο την καρδιά μας να μαλακώσει από τις κακίες και το άγχος που μας κατατρέχουν στην καθημερινότητα, ας ζήσουμε έστω για λίγο στη ψευδαίσθηση ενός ονειρικού κόσμου και ας ανοίξουμε τις ερμητικά κλειστές πόρτες της ψυχής μας. Το τελευταίο ίσως αποτελεί και το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Το να μπορέσουμε να ανοίξουμε τις κλειστές πόρτες της ψυχής μας και της καρδιάς μας για να μπορέσουμε να δεχτούμε και να προσφέρουμε αγάπη. Άλλωστε τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή αγάπης. Της αγάπης του Χριστού για τον άνθρωπο που μας καλεί και εμάς με τη σειρά μας να προσφέρουμε αγάπη προς τον συνάνθρωπο μας.
Χρόνια πολλά σε όλους! Καλά Χριστούγεννα! Ας γεννηθεί σήμερα μέσα στον καθένα μας ένας καλύτερος εαυτός!!!
