Η Παναγία η Στάζουσα αποτελεί το παλαιότερο από τα μετόχια της Μονής Σταυροβουνίου. Βρίσκεται μεταξύ Κλαυδιάς και Πυργών. Αποτελεί κατάλοιπο λατινικού μοναστηριού του 14ου αιώνα, το οποίο ιδρύθηκε από τάγμα Λατίνων μοναχών, οι οποίοι είχαν έρθει στο νησί στις αρχές του 13ου αιώνα. Από το μοναστήρι έχουν διασωθεί μια λιθόκτιστη αψιδωτή πύλη και κάποια δωμάτια στη βορειοδυτική πλευρά της. Το μοναστήρι λειτουργούσε μέχρι και την περίοδο της τουρκοκρατίας, όπου και εγκαταλείφθηκε, για να επέλθει τελικά και η πλήρης ερήμωση του.
Η εκκλησία του μοναστηριού ακολουθεί τα πρότυπα της γοτθικής- φράγκικης αρχιτεκτονικής. Αποτελεί ένα ορθογώνιο κτίσμα, με τρεις εισόδους διακοσμημένο με γοτθικά σταυροθόλια. Σύμφωνα με την παράδοση η σημερινή εκκλησία κτίστηκε με τις δαπάνες μιας αρχόντισσας, η οποία, με θαύμα της Παναγίας, θεραπεύτηκε από την ακατάσχετη αιμορραγία που έπασχε. Η εκκλησία καταστράφηκε και ανακαινίστηκε αρκετές φορές.
Η προσωνυμία « Στάζουσα» αποδίδεται στην Παναγία, η οποία αναβλύζει ζωή και καθιερώθηκε να τιμάται την ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής. Μια άλλη παράδοση αιτιολογεί την προσωνυμία στο αγίασμα που αναβλύζει σε βράχο κοντά στην εκκλησία και ο οποίος πιστεύεται πως θεραπεύει τις αιμορραγίες. Γενικότερα πολλά θαύματα αποδίδονται στην συγκεκριμένη εκκλησία. Λίγο πιο κάτω από την Παναγία την Στάζουσα βρίσκεται και το εξωκλήσι του Τιμίου Προδρόμου.
