Το εκκλησάκι αυτό είναι γνωστό σαν «Μονή Αγίου Γεωργίου του Μακρή», σε αντίθεση με τον άλλο Άγιο Γεώργιο, τον «Κοντό». Η επωνυμία αυτή, «Κοντός-Μακρής», που διακρίνει τους δυο ναούς – μοναστήρια της Λάρνακας, οφείλεται στην απόστασή τους από την παλαιά Λάρνακα. Βρίσκεται στην Νοτιοδυτική πλευρά της Λάρνακας, πολύ κοντά στις Καμάρες, το παλιό υδραγωγείο, κτισμένο πάνω σε μικρό λόφο, ενώ απέναντί του μπορεί να αγναντέψει κανείς το Σταυροβούνι και την λίμνη της Αλυκής. Ο εκτεταμένος περίβολος του ναού περιλαμβάνει ολόκληρο το λόφο όπου είναι κτισμένος. Για το πότε ακριβώς ιδρύθηκε η Μονή του Αγίου Γεωργίου Μακρή και ποια η ακριβής ιστορία της, δεν υπάρχουν ιστορικές πληροφορίες. Ωστόσο ο ναός είναι βυζαντινού ρυθμού, σταυροειδής με τρούλο, πράγμα που μαρτυρά ηλικία αρκετά παλαιά, πριν ακόμη αρχίσει να επικρατεί ο φραγκικής επιδράσεως ρυθμός με την καμαρωτή στέγη, κατά τον οποίο έχουν κτιστεί οι περισσότερες στην Κύπρο επί Τουρκοκρατίας εκκλησίες. Πιθανές χρονολογίες ανεγέρσεώς του αφορούν την περίοδο μεταξύ 12ου και 14ου αιώνα.
Στα 1706 ο ναός, με τις φροντίδες του Μανοήλ ιερέως, ανακαινίστηκε διατηρώντας το αρχικό του σχέδιο. Η ανακαίνιση εκείνη περιελάμβανε και την «ανιστόρηση» του με τοιχογραφίες. Σήμερα σώζεται μόνο η μεγάλη τοιχογραφία του Αγίου Γεωργίου, μέσα σε αψίδα, στο βόρειο τοίχο. Προς το τέλος του 19ου αιώνα όμως, η Μονή φαίνεται να παρήκμασε και να εγκαταλείφθηκε τελείως. Σώθηκε και πήρε νέα ζωή κατά τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα από τον αρχιμανδρίτη Κιτίου Μελέτιο Μοδινό. Ο ίδιος μερίμνησε για το εικονοστάσι, το δεσποτικό θρόνο, το πλαίσιο της τοιχογραφίας του αγίου, την επιδιόρθωση του ναού και των γύρω κτισμάτων, και η βελτίωση της Μονής. Τότε ξανάρχισαν να γίνονται εκεί λειτουργίες και να προσέρχεται πολύς κόσμος από τη πόλη. Στις επόμενες δεκαετίες του αιώνα μας η Μονή ξανάπεσε σε παρακμή και λησμονήθηκε, και τα δωμάτια της αφέθηκαν να ερημωθούν και να καταστραφούν. Πριν μερικά χρόνια το Τμήμα Αρχαιοτήτων αποκατέστησε τον ναό στην αρχική του μορφή, ενώ το 1983 κατεδαφίστηκαν και όλα τα μισογκρεμισμένα δωμάτια. Έτσι αφέθηκε μόνος ο ναός σ’ όλη του τη βυζαντινή ομορφιά.
Σήμερα το εκκλησάκι ξανάρχισε, με τις ευλογίες του Παν. Μητροπολίτου Κιτίου κ. Χρυσοστόμου, να λειτουργεί σαν πνευματικό κέντρο στο οποίο τελούνται λειτουργίες, παρακλήσεις, απόδειπνο, αγρυπνίες και άλλες λατρευτικές εκδηλώσεις. Για το σκοπό αυτό προωθείται και η ανέγερση σχετικού οικήματος στη θέση των παλαιών κατεδαφισμένων κτισμάτων. Η σημερινή ανακαινιστική προσπάθεια της Ι.Μ.Κιτίου είναι η τρίτη χρονολογικά, μετά από εκείνη του 1706 και την επί αρχιμ. Μελετίου Μοδινού.
