Η πόλη του Ζήνωνα, η Λάρνακα, αποτελεί μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης, καθώς κατοικείται αδιάλειπτα μέσα στους αιώνες, ενώ η βρετανική εφημερίδα Telegraph την εντάσσει στις είκοσι αρχαιότερες πόλεις του κόσμου. Η σημερινή Λάρνακα κατόρθωσε να επιβιώσει σε όλη την πορεία αυτών των χρόνων στον ίδιο γεωγραφικό χώρο έχοντας τις ονομασίες Κίτιο, Αλυκές, Σκάλα, Λάρνακα. Τελικά επικράτησε η ονομασία Λάρνακα που σχετίζεται με την εύρεση μιας λάρνακος (=σαρκοφάγου) κατά τα Βυζαντινά χρόνια και που θεωρήθηκε ότι αποτελούσε τον τάφο του αγίου Λαζάρου. Μυκηναίοι Αχαιοί, Φοίνικες, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Πτολεμαίοι, Ρωμαίοι, Άραβες, Φράγκοι, Οθωμανοί πέρασαν από εδώ αφήνοντας ο κάθε λαός τα δικά του αποτυπώματα στην ιστορία της πόλης. Τα αποτυπώματα αυτά εντοπίζονται σε διάφορα σημεία της πόλης , μια πόλη η οποία χαρακτηρίζεται για την ποικιλομορφία της.
Κάτω από τη σημερινή πόλη της Λάρνακας βρίσκεται θαμμένη η αρχαία πόλη του Κιτίου. Μέσα από αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν έρθει στο φως τμήματα της αρχαίας αυτής πόλης, η οποία είχε οργανωθεί ως βασίλειο κατά τον 13ο αιώνα π.Χ. , από τους Μυκηναίους Αχαιούς αποτελώντας ένα από τα σημαντικότερα βασίλεια του νησιού στην αρχαιότητα. Τους Μυκηναίους διαδέχονται τον 9ο αιώνα π.Χ. οι Φοίνικες, οι οποίοι κυριαρχούν στο βασίλειο του Κιτίου μέχρι και το 312 π.Χ. Η πόλη του Κιτίου συνεχίζει να υπάρχει μέχρι και τα πρώτα χρόνια της Φραγκοκρατίας, έχοντας χάσει όμως την παλιά της αίγλη. Άλλος ένας αρχαιολογικός χώρος εντοπίζεται σε ελάχιστη απόσταση από την αλυκή της Λάρνακας, όπου έχουν ανευρεθεί τα ερείπια μιας μεγάλης αρχαίας πόλης της Ύστερης εποχής του Χαλκού. Τα ευρήματα από τους αρχαίους αυτούς οικισμούς αλλά και από την ευρύτερη περιοχή της Λάρνακας εκτίθενται στο τοπικό Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Πλούσια εκθέματα από την Αρχαιότητα και τους Μεσαιωνικούς χρόνους εκτίθενται και σε ένα δεύτερο μουσείο που βρίσκεται στην πόλη, και αποτελεί ιδιωτική συλλογή της οικογένειας Πιερίδη.
Κατά τα βυζαντινά χρόνια το Κίτιο μπορεί να μην υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική πόλη, εντούτοις αποτέλεσε την πόλη, την οποία επέλεξε ο Άγιος Λάζαρος να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του αποτελώντας τον πρώτο επίσκοπο Κιτίου. Σε κεντρική τοποθεσία της πόλης της Λάρνακας βρίσκεται η ιστορική εκκλησία του Αγίου Λαζάρου. Κτισμένη στα τέλη του 9ου αιώνα αποτελεί μία εκ των τριών βυζαντινών εκκλησιών που σώζονται στην Κύπρο μέχρι σήμερα. Ο ναός, ο οποίος κτίστηκε επάνω στον τάφο του Αγίου, κοσμείται από θαυμάσιας τέχνης εικόνες . Άλλες αξιόλογες εκκλησίες της πόλης αποτελούν του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (18ος αιώνας), της Παναγίας της Χρυσοπολίτισσας (18ος αιώνας), του Αγίου Γεωργίου του Κοντού και του Αγίου Γεωργίου του Μακρύ, δυο εκκλησίες που πήραν την ονομασία τους από την απόσταση τους από την ιστορική πόλη της Λάρνακας.
Εκκλησία Αγίου Λαζάρου
Ένα σημαντικό μωαμεθανικό μνημείο, ο Τεκκές Χαλά Σουλτάν, βρίσκεται στη δυτική όχθη της αλυκής. Κτίστηκε το 1787 για να ανακατασκευαστεί το 1816 προς τιμή της Ουμ Χαράμ , η οποία σκοτώθηκε πέφτοντας από το άλογό της κατά την επίσκεψη της στο νησί, στη διάρκεια της αραβικής επιδρομής του Μοαβία. Ο τάφος της Ουμ Χαράμ βρίσκεται εντός του τεμένους και αποτελεί τόπο λατρείας των μουσουλμάνων σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην πόλη της Λάρνακας, κοντά στο κάστρο, βρίσκεται ακόμα ένα σημαντικό μουσουλμανικό τέμενος, το Πεγιούκ τζαμί ή Κεμπίρ τζαμί, το οποίο κτίστηκε στα θεμέλια μιας καθολικής εκκλησίας. Κατάλοιπο των Οθωμανών αποτελεί και το κάστρο, στην καρδιά της ιστορικής πόλης της Λάρνακας. Σύμφωνα με σχετική επιγραφή, πάνω από την είσοδο, το διώροφο αυτό κτίριο κτίστηκε το 1625 μ.Χ. Το κάστρο όμως προϋπήρχε της οθωμανικής περιόδου, καθώς είχε κτιστεί από τον Λουζινιανό βασιλιά Ιάκωβο, τον 14ο αιώνα, με σκοπό την προστασία του λιμανιού της πόλης. Σήμερα το κάστρο στεγάζει το μικρό Μεσαιωνικό Μουσείο.
Αξιοθέατο ασφαλώς αποτελεί η αλυκή της Λάρνακας, ένας από τους σημαντικότερους βιότοπους του νησιού και σταθμός για χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά. Κάθε χρόνο, κατά τους χειμερινούς μήνες, φιλοξενεί στις όχθες της χιλιάδες φλαμίγκος και γλάρους. Η περιοχή της Αλυκής ήταν γνωστή από αρχαιοτάτους χρόνους, ενώ κατά τα Μεσαιωνικά κυρίως χρόνια με την εξαγωγή και την εμπορία του αλατιού της αποτελούσε μια πραγματική πηγή πλούτου.
Βορειοδυτικά της αλυκής εντοπίζεται και το Παλαιό Υδραγωγείο της πόλης, γνωστό και ως Καμάρες. Το υδραγωγείο κατασκευάστηκε το 1745 με δωρεά του Τούρκου αξιωματούχου Αμπού Μπεκίρ Πασά και αποτέλεσε τη σημαντικότερη κατασκευή της οθωμανικής περιόδου και μια πράξη κοινής ωφελείας ασυνήθιστη για Τούρκο αξιωματούχο. Αποτελεί ένα στολίδι για την πόλη της Λάρνακας και είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό κυρίως τη νύκτα με τη φωταγώγηση του.
Χώρος περιπάτου, ψυχαγωγίας, διεξαγωγής εκδηλώσεων αποτελεί η περιοχή των Φοινικούδων που εκτείνεται στο παραλιακό μέτωπο της Λάρνακας, από το Κάστρο μέχρι και τη μαρίνα. Εδώ ουσιαστικά χτυπά η καρδιά της πόλης, με πληθώρα εστιατορίων, καφετεριών, καταστημάτων από τη μια πλευρά και με μια αμμώδη οργανωμένη παραλία από την άλλη, η οποία προσφέρει στους παραθεριστές όλες τις αναγκαίες παροχές. Προέκταση του πεζόδρομου των Φοινικούδων αποτελεί η προσφάτως αναβαθμισμένη λεωφόρος Πιαλέ Πασά, η οποία μετονομάστηκε σε Λεωφόρο Τάσου Μητσόπουλου . Η συγκεκριμένη λεωφόρος αποτελεί το ιδανικό μέρος για ένα χαλαρωτικό ρομαντικό περίπατο κυρίως κατά τις βραδινές ώρες.
Μια επίσης αναβαθμισμένη περιοχή της Λάρνακας που συγκεντρώνει τη νυχτερινή ζωή της πόλης είναι αυτή του Μακένζι. Η παραλία του Μακένζι αποτελεί μια από τις δημοφιλέστερες για τον νεαρόκοσμο, καθώς κατά μήκος της βρίσκονται πολλά μπαράκια με μουσική, εστιατόρια και καφετέριες. Εδώ διοργανώνονται κατά την καλοκαιρινή περίοδο διάφορα beach parties.
Είναι σίγουρα εκπληκτικό το πώς μια πόλη κατορθώνει να στέκει αγέρωχη μέσα στους αιώνες και παρά τις αλλαγές και τις ιστορικές προκλήσεις, να κατοικείται αδιάλειπτα χιλιάδες χρόνια τώρα συνδυάζοντας την ιστορία με το σήμερα. Μια ιστορία που δεν είναι δύσκολο να την εντοπίσεις μέσα στα σύγχρονα κτίρια της πόλης. Και η Λάρνακα ίσως αποτελεί την πόλη που ανταποκρίνεται περισσότερο στη φράση που είχε ειπωθεί από τον βρετανό ταξιδιωτικό συγγραφέα Robert Byron αναφερόμενος στην Κύπρο: «Η ιστορία αυτού του νησιού ξεχειλίζει τόσο που σου προκαλεί πνευματική δυσπεψία».
