Κατασκευασμένα από τσίγκους και περιτριγυρισμένα από αλλεπάλληλες και ψηλές σειρές συρματοπλεγμάτων, με ξύλινους πύργους για τους φρουρούς, τα Κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς αποτελούν ένα ιστορικό χώρο, καθώς εδώ φυλακίστηκαν πέρα των 3000 αγωνιστών της ΕΟΚΑ, αλλά και απλοί πολίτες στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1955-59. Αποτελούσαν ουσιαστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων που δημιουργήθηκαν από τους Άγγλους αποικιοκράτες.
Τα κρατητήρια βρίσκονται περίπου 2χλμ ανατολικά της κοινότητας της Κοκκινοτριμιθιάς και λειτούργησαν από τον Ιούλιο του 1955 μέχρι τις αρχές του 1959, με το τέλος του αγώνα. Εδώ μεταφέρονταν Ελληνοκύπριοι που συλλαμβάνονταν από τους Άγγλους στρατιώτες με την κατηγορία της ανάμειξης στον αγώνα, αλλά καθότι δεν υπήρχαν οποιεσδήποτε μαρτυρίες ή τεκμήρια για να προσαχθούν στο δικαστήριο τους κρατούσαν ως αιχμαλώτους στα κρατητήρια. Εκτός από τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ στα κρατητήρια κρατούνταν και πολλοί πολίτες, οι οποίοι είχαν συλληφθεί στη διάρκεια ερευνών.
Οι συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων στα κρατητήρια υπήρξαν άθλιες. Στριμωγμένοι μέσα σε ένα τσίγκινο παράπηγμα έπρεπε να υπομένουν το δριμύ ψύχος του χειμώνα και την ανυπόφορη ζέστη του καλοκαιριού. Στις ατέλειωτες ώρες της απομόνωσης τους έβρισκαν διέξοδο μέσα από την ενασχόληση τους με τη ζωγραφική, τη ξυλουργική, ενώ η Κυριακή ήταν η μέρα για την οποίαν αδημονούσαν περισσότερο, καθώς ήταν η μέρα που δέχονταν επισκεπτήριο από την οικογένειά τους.
Στα Κρατητήρια υπήρχε ένα μυστικό τριμελές Συμβούλιο, που όριζε ο αρχηγός της ΕΟΚΑ Γρίβας Διγενής και που ρύθμιζε τη δράση του αγώνα, όπως την οργάνωση αποδράσεων, εξεγέρσεων, διαμαρτυριών κ.α. Ουκ ολίγες φορές παρά την άγρυπνη φρούρηση του στρατοπέδου από τους Άγγλους, οργανώθηκαν επιτυχημένες αποδράσεις αγωνιστών αλλά και εξεγέρσεων. Συνήθως των εξεγέρσεων ακολουθούσαν βασανισμοί των κρατουμένων και άρση των προνομίων τους όπως ήταν οι εβδομαδιαίες επισκέψεις ή η αποστολή και η λήψη επιστολών.
Το κρατητήριο της Κοκκινοτριμιθιάς έπαψε να λειτουργεί με την υπογραφή της συνθήκης Ζυρίχης – Λονδίνου, το 1959, όπου και απελευθερώθηκαν όλοι οι κρατούμενοι του.
Κατά την επίσκεψη στα κρατητήρια δημιουργούνται αισθήματα θλίψης, αγανάκτησης και συγχρόνως υπερηφάνειας για το ψυχικό σθένος και την αντίσταση που υπέδειξαν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ που αγωνίζονταν για την ελευθερία και την τιμή της πατρίδας. Ο Σύνδεσμος Πολιτικών Κρατουμένων ΕΟΚΑ μετέτρεψε μια από τις παράγκες των κρατητηρίων σε μουσειακό χώρο, στον οποίο στεγάζεται έκθεση εικονικών αναπαραστάσεων των φρικτών βασανιστηρίων στα οποία υποβάλλονταν οι αγωνιστές κρατούμενοι. Η έκθεση μπορεί να προκαλέσει μόνο φρίκη και αποτροπιασμό για τις φρικτές και εξευτελιστικές μεθόδους που εφαρμόζονταν από τους ανακριτές.
Στην είσοδο των Κρατητηρίων υπάρχουν οι προτομές των αγωνιστών που κατόρθωσαν να δραπετεύσουν από τις φυλακές, για να θυσιαστούν αργότερα στο πεδίο της μάχης. Στον περίβολο των Κρατητηρίων δεσπόζει μνημείο εις μνήμη όλων αυτών που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια των βασανιστηρίων από τους Άγγλους στρατιώτες.
