Νοτιοδυτικά της κοινότητας Κελλακίου σε ένα υπέροχο κατάφυτο περιβάλλον βρίσκεται το μεγαλόπρεπο γυναικείο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής ή αλλιώς της Παναγίας του Γλώσσα. Το προσωνύμιο «Γλώσσα» δόθηκε στην Παναγία, καθώς πιστεύεται πως η συγκεκριμένη εικόνα της Παναγίας είναι θαυματουργή και θεραπεύει κυρίως τα άτομα που έχουν παθήσεις στη γλώσσα, κωφάλαλους και παιδιά με προβλήματα ομιλίας. Μια άλλη εκδοχή αναφέρει πως η ονομασία «Γλώσσα» προήλθε από την ονομασία ενός παλαιού οικισμού της περιοχής που αποτελούσε φέουδο κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας.

Στην περιοχή όπου βρίσκεται το μοναστήρι υπήρχε παλαιός μικρός ναός που αποτελούσε μέρος ενός παλαιού μεσαιωνικού οικισμού. Όταν ο οικισμός διαλύθηκε στον εναπομείναντα ναό εγκαταστάθηκαν λίγοι μοναχοί, οι οποίοι και το μετέτρεψαν σε μοναστήρι. Εδώ αναφέρεται το όνομα ενός Κελλακιώτη μοναχού, ονομαζόμενος Σιλβέστρος, ο οποίος , άγνωστο το πότε, έκτισε το κελί του εκεί όπου βρισκόταν ο μικρός αυτός ναός, τον οποίο και επιδιόρθωσε.  Έπειτα ο ναός εγκαταλείφθηκε και πάλι μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’20, όπου περιήλθε στη φροντίδα της κοινότητας του Κελλακίου, όπου και ο παλαιός ναός βυζαντινού ρυθμού ανοικοδομήθηκε και πάλι. Ως γυναικείο μοναστήρι λειτούργησε το 1975 με απόφαση του τότε μητροπολίτη Λεμεσού Χρύσανθου με πρώτη ηγουμένη της Μονής τη μοναχή Θεοκτίστη.

Τα μοναστηριακά οικοδομήματα είναι σχετικά νεόκτιστα και αποτελούνται από τα κελιά των μοναχών, το Συνοδικό, τη βιβλιοθήκη, το αγιογραφείο και ένα βιβλιοπωλείο. Το καθολικό της Μονής είναι ένας σύγχρονος ευρύχωρος μονόκλιτος ναός με τρούλο αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα Ο εσωτερικός του χώρος κοσμείται από ένα όμορφο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Στον ίδιο χώρο σώζεται και το παλαιό καθολικό (15ου αιώνα περίπου), μια μικρή καμαροσκέπαστη εκκλησία, η οποία κοσμείται με σύγχρονες τοιχογραφίες . Εντύπωση από αυτήν προκαλεί η εικόνα της Θεοτόκου, όπου αναδύεται μέσα από ένα σιντριβάνι και στο χέρι της κρατά το Χριστό, ενώ διάφοροι αρχιερείς, βασιλιάδες δέχονται το νάμα της Ζωοδόχου Πηγής. Άλλωστε η Παναγία παραμένει για όλους μας η Πηγή της Ζωής, καθότι έφερε τη Ζωή, το Χριστό στον κόσμο. Στο μοναστηριακό οικοδόμημα προστέθηκε ακόμη ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στους Αγίους Πάντες, κτίσμα του 1997, που αποτελεί συνέχεια του καθολικού, εκτεινόμενο στα δυτικά του.

Το Μοναστήρι θα σας κερδίσει και με την τοποθεσία του. Το καταπράσινο τοπίο που το περιβάλλει δημιουργεί αισθήματα γαλήνης και ηρεμίας, όπως άλλωστε αρμόζει σε τέτοιους χώρους.