Το μοναδικό «ζωντανό» στοιχείο του ερειπωμένου και εγκαταλελειμμένου χωριού της Δράπιας αποτελεί η εκκλησία της κοινότητας, αφιερωμένης στον Άγιο Γεώργιο. Η εκκλησία βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, γεγονός που αποδεικνύει πως οι κάτοικοι του χωριού αλλά και των γύρω περιοχών δεν έχουν ξεχάσει το παλαιό αυτό οικοδόμημα.
Πρόκειται για ένα καμαροσκέπαστο πετρόκτιστο και ξυλόστεγο εκκλησάκι. Εσωτερικά κοσμείται με εικόνες και μικρογραφίες του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων και των Αποστόλων της Ορθόδοξης εκκλησίας. Η εκκλησία πρέπει να κτίστηκε κατά τα μεσαιωνικά χρόνια, όπως άλλωστε και το χωριό. Αναφορές σχετικά με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και την κτηματική της περιουσίας, γίνονται στους κώδικες της μητρόπολης Κιτίου κατά τον 18ο αιώνα.
Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου παρουσιάζει τον Άγιο καβάλα στο λευκό του άλογο να σκοτώνει τον δράκο. Άλλωστε σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση στην περιοχή της Σιλήνας στη Λιβύη υπήρχε ένας δράκος, ο οποίος φύλαγε το νερό μιας πηγής και το άφηνε να τρέχει μόνο όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής, έχοντας ανάγκη το νερό, αποφάσιζαν κάθε φορά με κλήρο ποιο θα ήταν το επόμενο θύμα του δράκοντα. Πολλοί προσπάθησαν να τον σκοτώσουν χωρίς όμως να το κατορθώσουν. Μια μέρα ο κλήρος όρισε να φαγωθεί η βασιλοπούλα. Ο Άγιος Γεώργιος που έτυχε να βρίσκεται στην περιοχή, με τη βοήθεια του Θεού, κατόρθωσε να νικήσει τον δράκοντα και να απελευθερώσει τη βασιλοπούλα.
