Η παλιά πόλη της Αμμοχώστου κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, ιδιαίτερα κατά τον 13ο με 14ο αιώνα είχε γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη και πρωτοφανή ακμή. Αυτή η ανάπτυξη αποτυπώνεται μέσα από τα διάσπαρτα μνημεία και τις εκκλησίες. Μάλιστα σύμφωνα με την παράδοση εντός της μεσαιωνικής πόλης της Αμμοχώστου υπήρχαν 365 εκκλησίες. Περιτειχισμένη με ισχυρά τείχη και έχοντας το σπουδαιότερο λιμάνι της Ανατολικής Μεσογείου, η Αμμόχωστος αποτελούσε μια από τις πλουσιότερες πόλεις της εποχής. Αποτελώντας διαμετακομιστικό κέντρο της Ανατολής με τη Δύση, συγκέντρωνε εμπόρους από διάφορες χώρες , κάτι που την καθιστούσε λίκνο και χωνευτήρι διαφόρων πολιτισμών.
Αυτή την περίοδο κτίζεται και ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου, ένας μεγαλοπρεπής ναός που από άποψη αρχιτεκτονικής μιμείται τον καθεδρικό ναό της γαλλικής πόλης Reims. Σε αυτόν λάμβαναν χώρα οι τελετές στέψης των βασιλιάδων της Κύπρου ως βασιλιάδων και της Ιερουσαλήμ. Εδώ τάφηκε το 1473 ο τελευταίος Φράγκος βασιλιάς της Κύπρου, Ιάκωβος Β’.
Πρόκειται για ένα τρίκλιτο ναό, του οποίου τα κλίτη χωρίζονται με δυο σειρές από έξι κυλινδρικούς κίονες. Δύο παρεκκλήσια στην νότια πλευρά του και το σκευοφυλάκιο στη βόρεια πλευρά του αποτελούσαν μεταγενέστερες προσθήκες. Από το ναό ξεχωρίζει η πρόσοψη του με το μεγάλο παράθυρο με οξυκόρυφο τόξο που κοσμείται με ανάγλυφο φυτικό διάκοσμο, δείγμα της γοτθικής αρχιτεκτονικής.Εσωτερικά ο ναός ήταν διακοσμημένος με τοιχογραφίες , καθώς και με αγάλματα. Τόσο οι τοιχογραφίες όσο και τα αγάλματα του ναού καταστράφηκαν , όταν οι Οθωμανοί μετέτρεψαν την εκκλησία σε τζαμί το 1571 και το μετονόμασαν σε τέμενος Λαλά Μουσταφά πασά. Σπαράγματα τοιχογραφιών σώζονται στο βόρειο τοίχο (έφιππος Άγιος Γεώργιος) και στην αψίδα (Σταύρωση). Επίσης στο νότιο κλίτος διατηρούνται ακόμα τμήματα χρωματιστού γυαλιού (βιτρό).
Μόλις 150 μέτρα βορειότερα βρίσκεται η μεγαλύτερη ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της εποχής της Φραγκοκρατίας, αφιερωμένη στον άγιο Γεώργιο των Ελλήνων. Προφανώς κτίστηκε από τους Ορθοδόξους για να ανταγωνισθεί τον μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου. Η ανέγερση του τοποθετείται στο β΄μισό του 14ου αιώνα.
Η αρχιτεκτονική της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων είναι ένας συνδυασμός της γοτθικής με τη βυζαντινή αρχιτεκτονική. Ο ναός είναι κτισμένος με τετραγωνισμένους πωρόλιθους και χωρίζεται εσωτερικά σε τρία κλίτη με δύο σειρές από κίονες. Ο τρούλος και ο ναός καλύπτονται με σταυροθόλια. Τα παράθυρα είναι απλά με οξυκόρυφο τόξο κα με απλή διακόσμηση. Πλουσιότερα είναι τα ανάγλυφα περίθυρα των θυρών της εκκλησίας. Προσαρτημένη στη νότια πλευρά της εκκλησίας βρίσκεται μια μικρή μισοερειπωμένη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Συμεών που αποτελούσε παλαιότερο οικοδόμημα και άσχετο με την αρχιτεκτονική της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Εσωτερικά η εκκλησία ήταν ολόκληρη διακοσμημένη με τοιχογραφίες, οι οποίες όμως καταστράφηκαν μετά την κατάληψη της Αμμοχώστου από τους Οθωμανούς. Οι λιγοστές τοιχογραφίες που είχαν διασωθεί καταστράφηκαν και αυτές με την εισβολή του 1974.
Τόσο ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου όσο και η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων αποτελούν δυο από τα εντυπωσιακότερα οικοδομήματα της εντός των τειχών πόλης της Αμμοχώστου που δεσπόζουν με το ανάστημά τους. Αυτοί οι ναοί αποτελούν μόνο δυο από τα εκκλησιαστικά μνημεία της μεσαιωνικής πόλης της Αμμοχώστου, που ολόκληρη αποτελεί ένα σημαντικό αξιοθέατο και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 12 σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους του κόσμου που κινδυνεύουν με καταστροφή.
