Μάρτιος 1956. Οι Άγγλοι μέρα με τη μέρα σκληραίνουν τη στάση τους απέναντι στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος συλλαμβάνεται και εξορίζεται. Μαζί του ο στρατολόγος της ΕΟΚΑ Παπασταύρος Παπαγαθαγγέλου, ο Μητροπολίτης Κερύνειας Κυπριανός και ο Γραμματέας της Μητρόπολης Κερύνειας Πολύκαρπος Ιωαννίδης. Όλοι τους στέλνονται στις Σεϋχέλλες, μακριά από τη κυπριακή γη που από άκρου εις άκρον μάχεται για τη λευτεριά.
Οι Κύπριοι όμως δε λυγίζουν. Αντίθετα φωνάζουν πιο δυνατά, βγαίνουν στους δρόμους, διαδηλώνουν, ζητούν ελευθερία και ένωση. Δεν υπάρχει Κύπριος που να μην αγωνίζεται, να μην παλεύει για την πατρίδα του. Όλοι. Ακόμα και τα μικρά παιδιά. Μαθητές Γυμνασίου και Δημοτικού βγαίνουν κι αυτοί στους δρόμους με τις σχολικές τους ποδιές να ενώσουν τις φωνές τους μαζί με τους μεγάλους. Ολόκληρη η Κύπρος φλέγεται!
14 Μαρτίου 1956. Λάρνακα. Οι μαθητές του Εμπορικού Λυκείου κατεβαίνουν σε μια μαχητική διαδήλωση εναντίον των Άγγλων. Τους ακολουθούν οι μαθητές της Αστικής Σχολής Καλογερά. Ανάμεσά τους και ο μικρός Δημητράκης Δημητριάδης, μαθητής της Β' Δημοτικού. Ο Δημητράκης ήταν παιδί χωρισμένων γονιών. Η μητέρα του είχε φύγει στην Αγγλία προσπαθώντας να προσφέρει ό, τι καλύτερο μπορούσε στα παιδιά της. Ο Δημητράκης ζούσε με τη γιαγιά του και τα τρία του αδέλφια. Όταν δεν είχε σχολείο πουλούσε στους δρόμους λουλούδια για να τους βοηθήσει.
Τα παιδιά έχουν καταφύγει στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου. Χτυπούν καμπάνες, στήνουν οδοφράγματα, ανεμίζουν ελληνικές σημαίες. Οι Άγγλοι στέλνουν αυτοκίνητα γεμάτα με πάνοπλους στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν την απειλή: τους μικρούς μαθητές που κρατούν πέτρες στα χέρια. Η εκκλησία περικυκλώνεται, σύντομα πέφτουν και τα πρώτα δακρυγόνα.
Μια ομάδα παιδιών ξεφεύγει και καταφεύγει στην οδό Λέοντος Σοφού. Οι στρατιώτες τα ακολουθούν. Τα παιδιά παρατούν τις πέτρες και σκορπίζουν. Όλα εκτός από ένα. Τον μικρό Δημητράκη. Εκείνος μένει, συνεχίζει να πετά πέτρες στους στρατιώτες και να φωνάζει με όση δύναμη έχει «'Ένωση! Ένωση!». Άραγε καταλαβαίνει τι σημαίνει η λέξη, καταλαβαίνει αν κάνει αντίσταση και γιατί, ποιους έχει απέναντί του; Ο Άγγλος στρατιώτης θέλει να τιμωρήσει τον ατίθασο μικρό που του πετάει πέτρες. Σηκώνει το όπλο. Πυροβολεί. Η σφαίρα πετυχαίνει το παιδί λίγο πιο πάνω από το δεξί μάτι. Ο Δημητράκης πέφτει νεκρός. Ήταν μόλις 7 χρονών.
H φωτογραφία τραβήχτηκε από το σημείο που στεκόταν ο άγγλος στρατιώτης, στο τέλος του δρόμου στεκόταν ο μικρός Δημητράκης
Στην κηδεία του τα κορίτσια χόρευαν το χορό του Ζαλόγγου και τραγουδούσαν το τραγούδι που έλεγαν οι Σουλιώτισσες. Λέγεται πως μια Αγγλίδα που κάθε μέρα αγόραζε λουλούδια από τον μικρό Δημητράκη, όταν έμαθε για το θάνατό του ξέσπασε σε λυγμούς. Κι ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο άλλος σπουδαίος ήρωας της Κύπρου, τον οποίον ανήμερα του ετήσιου μνημόσυνου του μικρού ήρωα οι άγγλοι οδηγούσαν στην αγχόνη, αφιέρωσε στον μικρό , τον πιο μικρό ήρωα , λίγους στίχους....
Σχετικοί Συνδέσμοι.
Μνημείο Δημητράκη Δημητριάδη στη Λάρνακα, Φωτογραφίες & Χάρτης.
